Aan de geboorteplek herken je de generatie bij de Van Eycks. Waar zoon Thoma boven de winkel geboren is, zag vader Bert het levenslicht achter de huidige winkel. We staan samen op het terras achter het proeflokaal en Bert wijst naar beneden. “Daar kroop ik vroeger rond. Opa woonde links en mijn ouders rechts. Zo ging dat vroeger.” Bert vertelt ontspannen zijn levensverhaal. “Ik heb de Hotelschool in Den Haag gedaan. Reislustig als ik was liep ik mijn managementstage bij het Hilton in München. Totdat ik, als een van de laatsten, werd opgeroepen voor militaire dienst. Dat had ik kunnen ontwijken maar na lang beraad ben ik in dienst gegaan. Twee maanden om precies te zijn. Na eervol ontslag kon ik me opnieuw bezinnen, natuurlijk in de wetenschap dat ik het familiebedrijf kon overnemen. In overleg met mijn vader ben ik naar Frankrijk gegaan met de intentie een jaar te gaan werken. Bij een klein château heb ik met alle facetten van het werk kennis heb gemaakt en enorm veel geleerd van de eigenaar.

Een grappig detail is dat ik daar op minder dan vijf kilometer van Isabelle werkte. Toen hebben we elkaar niet ontmoet, dat kwam pas later. Ik kon namelijk beginnen bij een handelshuis in wijn, als exportmanager Duitsland, Oostenrijk en Denemarken. Daar kwam ik Isabelle tegen. We kregen verkering en ik kreeg de kans op promotie. Dat was het moment dat ik echt moest gaan kiezen. Lang verhaal kort: het werd Nederland. En Isabelle ging mee. Ik heb nog steeds ongelooflijk veel respect voor haar keuze en de wijze hoe ze dat ingevuld heeft. Nieuw land, nieuwe omgeving, taal, schoonouders, de zaak. Dat was niet makkelijk, maar ze heeft het geweldig goed gedaan.” Bert lijkt even in gedachten verzonken en kijkt dan op en om zich heen. “Nu zijn we hier. Met de zaak, het gezin, het personeel. Ik ben bijzonder trots op de zaak en ik heb er echt iedere dag weer zin in. Wijn is ook zo’n mooi en dankbaar product.” En mooi ingevuld bij Van Eyck Wijnkelders, denken we er bijna hardop achteraan.